Diş eksikliklerinin giderilmesinde en sık kullanılan çözümler, geleneksel diş protezi (köprü) ve diş implantı destekli köprü uygulamalarıdır. Ancak köprünün kapsayabileceği maksimum diş sayısı (uzunluğu), kullanılan destekleyici yapıya ve bölgenin biyomekanik gerekliliklerine bağlı olarak ciddi şekilde değişir. Bu sınır, tedavinin uzun ömürlü ve fonksiyonel olması için kritik öneme sahiptir.
Geleneksel Diş Protezi (Köprü) Sınırları
Geleneksel köprüler, eksik diş boşluğunun her iki yanındaki doğal dişlerden destek alır. Köprünün uzamasıyla birlikte, destek dişler üzerindeki çiğneme kuvveti (kaldıraç etkisi) katlanarak artar.
Bu nedenle, geleneksel diş protezi uygulamalarında genellikle bir veya iki eksik dişin kapatılması (yani toplamda 3 veya 4 üyeli bir köprü) güvenli sınır kabul edilir. Üçten fazla eksik dişi kapsayan uzun köprüler, zamanla destek dişlerde aşırı yüklenmeye, kemik kaybına ve nihayetinde köprünün veya destek dişlerin kaybına yol açabilir. Bu tip uzun köprüler, özellikle arka bölgelerde ve zayıf kemik yapısı olan hastalarda risklidir.
Diş İmplantında Köprü Uygulamaları
Diş implantı kullanarak yapılan köprüler, geleneksel yöntemlere kıyasla çok daha geniş bir hareket alanı sunar çünkü destek, doğal dişler yerine çene kemiğine cerrahi olarak sabitlenmiş titanyum implantlardan sağlanır. İmplantlar, çiğneme kuvvetlerini doğrudan kemiğe aktardığı için doğal dişler üzerindeki baskıyı ortadan kaldırır.
İmplant destekli köprülerde köprü uzunluğu, yerleştirilen implant sayısına ve stratejik konumlarına bağlıdır:
- Kısa Köprüler: İki implant arasına yerleştirilen tek bir asma diş (pontik) yaygın ve idealdir. İki implant arasında ikiden fazla asma diş, biyomekanik olarak önerilmez, ancak özel durumlarda hekim kontrolünde yapılabilir.
- Tam Çene Köprüleri: En büyük fark, tam dişsizlik durumunda ortaya çıkar. Tek bir çenedeki tüm dişler (genellikle 10 ila 14 üye) sadece 4, 6 veya 8 stratejik diş implantı ile desteklenebilir. Bu yöntemler, hastaya sabit bir diş protezi çözümü sunar.
Sonuç olarak, kaç dişe köprü yapılacağı kararı, hastanın çene kemiği yoğunluğu, oklüzyon (kapanış) kuvvetleri ve seçilen destekleyici materyal (doğal diş veya diş implantı) dikkate alınarak bir diş hekimi tarafından planlanmalıdır.
